شهر دزفول از ابتدای شروع جنگ تحمیلی، جزء اولین شهرهای کشور بود که به دفعات توسط رژیم بعث، موشک باران شد. از همین رو این شهر را شهر موشک ها لقب داده بودند. روز 21 خرداد 1363 اوج حمله موشکی رژیم بعث به دزفول بود به طوری که در پی این حمله، دزفول آسیب فراوانی دید. روایت ها و خاطرات، تصاویر دقیق تری از آن روزها ترسیم می کند.

در این زمینه در کتاب تاریخ شفاهی زندگی و مبارزات علامه شیخ عباس مخبر دزفولی که توسط موسسه فرهنگی هنری مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است می خوانیم: ماندن در دزفول و روحیه دادن به مردم شهر از موضوعات مهم و کلیدی در دوران حمله موشکی رژیم بعث بود. زیرا دولت عراق با موشک باران متعدد دزفول درصدد بود با تخلیه شهر از مردم، این وضعیت را در دیگر شهرهای خوزستان هم ایجاد کند. تا هم وضعیت روحی رزمندگان و هم مردم مناطقی که درگیر جنگ بودند، متزلزل و بحرانی شود.

در چنین وضعی تصمیم گیری برای حل بحران یکی از حرکات استراتژیک مسئولین شهر دزفول برای مهار فتنه صدام بود. در این زمینه طی جلسه ای که با حضور جواد محمدی زاده فرماندار دزفول، جناب فارغ نماینده مردم بوشهر در مجلس، آیت الله قاضی امام جمعه شهر و علامه مخبر دزفولی تشکیل شد. نظرات متفاوتی از بابت ماندن در شهر و مقاومت یا تخلیه شهر و رفتن به محل امن مطرح می شد.

در میان نظرها، علامه دزفولی نظر کارشناسه ای داشت. او در ابتدا گفت: ما نباید با هم اختلاف داشته باشیم و این مسئله شخصی نیست. ما که صدام را نیاورده ایم اینجا موشک بزند. صدام به مملکت ما تجاوز کرده. اگر باهم اختلاف داشته باشیم، تکلیف مردم چه می شود؟ اگر بنا باشد همه باهم می رویم یا می مانیم...

با اینکه مرحوم مخبر دزفولی مدبرانه قضاوت کرد. ولی جمع بازهم نتوانستند به اجماع کلی در رابطه با ماندن یا رفتن از شهر برسند و برای تعیین تکلیف تصمیم بر این شد که معیار عمل نظر امام خمینی باشد.

در این زمینه محمدی زاده (فرماندار دزفول) موضوع را با مسئول دفتر نخست وزیر در میان گذاشت. پس از طرح مسئله، نظر امام خمینی بسیار حکیمانه بود؛ ایشان از یک طرف تکلیف مردم، و از طرف دیگر وظیفه دولت را مشخص کردند، امام خمینی فرمودند: ... تکلیف مردم مقاومت است، دولت مانع رفتن مردم نشود. یعنی اقدامی که مردم را به رفتن تشویق کند، از ناحیه دولت انجام نشود. اما در صورتی که مردم به خارج از شهر رفتند، امکانات و خدمات به آنها بدهند...

بنابراین نظر امام چنین بود که تکلیف مردم مقاومت است و باید بمانند. اما آنهایی که به هر دلیلی می روند، دولت نباید مانع شود و جلویشان را بگیرد. در عین حال نباید اقدامی صورت بگیرد که باعث تشویق به رفتن مردم بشود. تدبیر و نظر حکیمانه امام خمینی باعث شد که زمینه اتحاد در بین مسئولین و مردم ایجاد گردد. به طوری که حملات موشکی رژیم بعث عراق نتوانست ذره ای از روح مبارزه طلبی و ایستادگی و ایثار مردم آن خطه را کم کند.